Waar zeëen te berge rijzen

Het is al een paar weken sinds mijn laatste blogpost. Een paar weken waarin veel is gebeurd! Allereerst het thuismaken van je nieuwe huis. Heerlijk een veranda met schaduw, waar je de hele dag wel zou kunnen ontspannen. Het scheelt niet veel of er staan een schommelstoel, een pijp en een platenspeler met zowel country als western :P. We wonen in het laaggelegen dorp The Bottom (wat nog steeds op 200 meter hoogte ligt). Het heet zo omdat we in een dal liggen, omgeven door heuvels en ’s Neerlands hoogste berg: Mount Scenery met een hoogte van 887 meter.

De eerste week kwam Steve Piontek over van St. Eustatius. Steve is een expert op het gebied van onderzoek doen naar riffen. Hij heeft ons ontzettend geholpen met het opzetten van regels en een taakverdeling, maar ook met het verbeteren van onze analyses. Nu hebben we met het duiken een goede volgorde en weet iedereen zijn taak. Onder water overleggen is namelijk vrij lastig dus alles moet vantevoren duidelijk zijn want mijn ervaring is dat 80% van elkaars gebarentaal geïmproviseerd en dus niet begrepen wordt. Of, als ik mijn oude duikstructeur parafraseer: everyone under water becomes 50% more stupid’. Daarnaast heb ik van die week gebruik gemaakt om te oefenen met het duiken met onderzoeksuitrusting.

Voordat we op de uitrusting ingaan zal ik nog even kort mijn doel hier uitleggen. Samen met Jonas en Céline onderzoeken we de riffen rond Saba: van vispopulaties tot de lengte van algen die er groeien, er wordt veel meegenomen. Ik heb de taak van het meten van de vispopulaties. Vroeger ging men met een leitje en potlood onderwater en turfde alles af wat je vond. Dit deed men aan de hand van transecten: 5 maal 30 meter (met een breedte van 2 meter) waarin alles geturfd werd en een schatting werd gemaakt van de lengte van de vis. Gelukkig staat de technologie niet stil. In plaats van te turven, gaat dat digitaal. En daarmee komen we op de equipment uit.

Ik duik met een DOV: een Diver Operated stereo Video (DOV is makkelijker uitspreken dan DOSV). Dit is een videosysteem: in plaats van turven, moet ik nu het transect filmen. Later laad ik de film op mijn laptop en met een slim programma kan ik de vissen benoemen.

-Maar het ‘stereo’ gedeelte dan?

Goed opgemerkt. Het is een camerasysteem. En het zijn niet 1, maar 2 naar voren gerichte camera’s. Daardoor functioneren ze als ogen. Ze zijn heel nauwkeurig gecalibreerd op elkaar, waardoor je de onderlinge verschillen van de filmbeelden (1 is links en 1 is rechts, dus er zit een verschil in wat ze filmen en je gebruikt het overlappende gedeelte wat ze beide filmen) kan gebruiken met datzelfde programma. Kort samengevat: dankzij die twee camera’s kan ik op millimeterniveau meten hoe lang een vis is, mits de vis op allebei de beelden te zien is.

Dat camerasysteem moet stevig zijn: als het wat buigt dankzij bijvoorbeeld stroming, is de calibratie meteen niet meer geldig. Het is dus een solide, metalen balk met ruime camerabehuizingen. Dat maakt het zwemmen ermee nogal lomp. Je hebt veel meer weerstand en je neigt naar voren te kiepen: je houdt de camera’s voor je. Dat vergde nogal wat oefening.

We gaan door met het verhaal. We proberen veel te duiken, want we hebben 20 locaties te meten en met het risico dat het later in het jaar wat onstuimig kan worden, willen we nu al zo veel mogelijk gedaan hebben.

Als ik eenmaal de filmbeelden heb (wat meestal niet meer dan 20 minuten/half uur is), ben ik daar al gauw 10 tot 12 uur mee bezig om te analyseren. Dus het is ook veel achter de laptop buffelen. Gelukkig werken we in het kantoor van de Saba Conservation Foundation welke in de haven ligt. Dit betekent dat we, mochten we het even zat zijn, zo het water in kunnen springen om wat te snorkelen!

Buiten het werk om proberen we ook soms een duik voor de lol te maken: geen equipment mee, geen transecten, maar gewoon genieten van al het moois onder water. We zijn al op 2 wat diepere punten rond het eiland geweest, Shark Shoals en Twilight Zone (ja, ik vind de namen ook geweldig!), en dat is echt heel mooi. Shark Shoals hebben we het geluk gehad een tijgerhaai te zien! Hij was sneller weg dan wij aan konden komen zwemmen, maar hij was duidelijk te zien! Bij Twilight zone zagen ik een stuk of 6 reef sharks en een grote (1,8 meter) nurse sharks, erg erg mooi! Daarnaast, toen we onze safety stop deden (als je omhoog gaat met duiken doen we altijd een stop op 5 meter diepte: even je drijfvermogen weer goed afstellen, verzamelen, en gewoon even rustig aan doen), was een barracuda geïnteresseerd in alle glinstertjes van spullen die ik bij mij had, dus die bleef een metertje onder me perfect stilhangen, erg indrukwekkend.

Verder wandelen we in het weekend veel: Zo zijn Jonas en ik vorige week zaterdag Mount Scenery opgeklommen. Na misschien wel 3 liter aan zweet kwijt te zijn geraakt kwamen we op de top aan: je waande je echt in Jurassic Park. Nevel, wolken, jungle, geen spoor van menselijke beschaving te zien. Erg erg mooi! Toen af en toe de wolken openbraken zagen we St. Eustatius en konden we Saba overzien. Erg machtig en een heel mooi einde van toch wel een pittige klim.

Gisteren zijn we de bergen rond ons dorpje wezen verkennen: ook dat is een heel mooie wandeling en een stevige klim, zeker met de warmte hier (33 graden en klam) maar ook hier konden we genieten van soms prachtige vergezichten!

Vanavond hoop ik de bloedmaan te kunnen zien dus ik smeek de weergoden dat wolkjes even wegblijven.

Volgende week wordt het weer druk. Mijn stagebegeleider komt naar Saba; ook begint Sea&Learn donderdag: allemaal evenementen, presentaties, wandelingen, duiken op en rondom Saba, van echolocatie bij motten tot haaien rond het eiland Daar ben ik ook erg benieuwd naar!

Dit was weer even een korte samenvatting van de laatste weken, waarbij ik nog veel meer aan toe had kunnen voegen maar dat is misschien voor een latere blog.
Cheers allen!

‘Home is behind, the world ahead, and there are many paths to tread’ –Peregrin Took

-Youp out