A Campingflight to Paradise

Zo, een nieuwe blog, een nieuw geluid. Twee september, de dag dat Roy en ik dit kouwe kikkerlandje vol luxe verlaten voor een mysterieus en exotisch en simpel stipje in een warme zee, komt steeds dichterbij. Net zo snel als ik ben volgespoten, is mijn gele vaccinatieboekje volgestempeld. De meeste spullen liggen hier al ergens rond, de telefoon staat vol muziek en nu is het nog wachten op het visum.
Visum....V-I-S-U-M.... dat stickertje dat je paspoort komt bezoeken (parasietstyle, want weg gaat ie pas als de drager overleden is met een gaatje in zn lijf) als bewijs dat je een wereldburger wordt. Blijkbaar behelst dit een strenge selectieprocedure, want het blijkt lastiger tot die vermaarde club te behoren dan gedacht. Met een geruststellende 'Don't worry, it takes only two working days, you have time' verlieten Roy en ik ietwat teleurgesteld het Thaise Consulaat in Amsterdam. Blijkbaar waren de voor hun benodigde, en door ons gespaarde, documenten niet voldoende. Juist.. Fijn... Maargoed, we hebben tijd. Met een noodvaart de stagebegeleider in Thailand gemaild, die met dezelfde turbo terugmailde met de benodigde documenten. Helaas helaas, was dat avontuur daarmee nu maar voltooid. Een document (soort kamer van koophandeluittreksel) was 2 jaar oud (duidelijk te zien aan het jaartal 2554...) en het mocht maximaal 6 maanden oud zijn. Fijn. De al vermoeide turbo werd weer van stal gehaald om wederom een rondje Thailand te maken. Ik geef m binnenkort promotie naar senior Prof. Dr. Turbo, want hij moest via de lokale advocaten om de benodigde informatie te vinden. Nu maar afwachten wat het Consulaat nu weer verzint.

Upsides: Net terug van een weekendje werken op Lowlands. Eerste keer naar het leukste festival van t land. Het was een heel goede tijd! Toffe mensen, toffere muziek, tofste sfeer! Zweten bij Major Lazer, swingen bij Swingtastic, los gaan bij Patchanka en je trommelvliezen op de proef stellen bij Slayer. Bedwelming bij de camping en op de beat meedeinende bossen, het was een magisch weekend. Tot volgend jaar?

Vanuit hier zal ik op (on)regelmatige basis van me laten horen over het verloop van mijn stage(perikelen).
Voor degenen die ik niet meer zie: tot februari! Maak er een mooie tijd van in mijn afwezigheid. Lang leve de lol, en blijf positief! Voor de mensen die ik nu nog niet ken: Tot in Thailand, het wordt de tijd van jouw, mijn, en iedereens leven.
'Don't worry'
Youp out.